நாலு வருஷம் நாயா உழைத்தும் இந்த மும்பை மாநகரத்தில் நல்ல பெயர் வாங்கியஇந்தக் கம்பெனியில் ஒரு பதவி உயர்வு கிடைக்காததை, திடீரென ஒரே மாசத்தில்சாதித்து விட்டேன். எப்படின்னு கேட்குறீங்களா? எல்லாம் மாமா வேலை பண்ணித்தான்.. என்ன வெட்கப் படாமல் இப்படிச் சொல்கிறானே என்று பார்க்கிறீர்களா??இப்போ அதெல்லாம் விட்டு விட்டேன் சார்.. இவ்வளவு நாள்.. சுயமரியாதை..நேர்மை.. லட்சியம்.. � �ப்படி இப்படின்னு பேசினதையேல்லாம் போன மாதமேமூட்டை கட்டி குப்பைத் தொட்டியில் வீசி விட்டேன்.
எடுத்த காரியத்தில் துடியாகவும், தூய சிந்தனைக்கும் செயலுக்கும் பெயர் போனவர் அந்த கால ராஜரிஷி விஸ்வாமித்திரர். கொஞ்சம் கூட சபலமே கிடையாது அவர் வாழ்கையில். ஆனால் சந்தர்ப்பம் சூழ்நிலை வரும் போது நம்மில் எத்தனை பேரால் அப்படி இருக்க முடியும். ஆயிரத்தில் இல்லை இல்லை லக்ஷத்தில் வேண்டுமானால் ஒருவர் இருக்கலாம். மனிதர்களுக்கு குரங்கு புத்தி போல சபல புத்தி ஜாஸ்தி. அதிலும் செக்ஸ் விசயத்தில் கேட்கவே வேண்டாம். சமயம் சந்தர்ப்பம் கிடைத்தால் கிழவி கூதி காட்டினால் கூட […]
சரியாக இரண்டு மணி நேரம் கழித்து பெட்ரூம் கதவு திறந்தது.. ப்ரியா தள்ளாடியபடி மெல்ல தன இரண்டு கைகளையும் உயர்த்தி களைந்து இருந்த தன தலை முடியை கோர்த்து ஒரு சின்ன கொண்டாய் போட்டுக்கொண்டே பாத்ரூம் சென்றால்… மணி சரியாக 10.30 தண்ணீரின் சலசலப்பு சத்தம்.. டோக்.. பாத்ரூம் கதவு திறக்கப்பட்டது.. ப்ரியா.. இப்பொது முகம் கழுவி கொஞ்சம் பிரெஷ் ஆகி இருந்தால்.. மீண்டும் பெட்ரூம் போக…
ப்ரியாவும் விஷ்ணுவும்.. ரூம் உள்ளே வந்தார்கள்.. கதவை திறந்தவுடன் ஒரு பெரிய ஹால்.. மிகவும் நேர்த்தியாய் வெஸ்டேர்ன் ஸ்டைல்ல் அலங்காரம் செயாபட்டு இருந்தது.. மதுரை மனதுக்கும் அந்த அரைக்கும் சம்பந்தமே இல்லை.. எதோ ஒரு கிராமப்புறம் ஏரியா தல்லாகுளம் என்று நினைத்து இருந்தார்கள்.. அது அந்த காலம்.. இப்பொது எல்லாம் சின்ன சின்ன கிராமங்கள் கூட ரொம்ப மாடர்ன் ஆகி விட்டது.. ஹாலில் ஆங்காங்கே சின்ன சின்ன குஷன் சோபாகளும்.. நடுவில் ஒரு பெரிய சோபாவும் இருந்தது.. […]
மெல்ல ரயிலை நெருங்கியவுடன்.. அவர்கள் மூன்று போரையும் ரயிலில் ஏற்றி விடு.. அவர்கள் குதிரையில் திரும்பி போனார்கள்… ரயில் மீண்டும் மதுரை நோக்கி மிக வேகமாக நகர துவங்கியது… கபிலன் : யப்பா.. இனிமே மதுரை போகுற வரைக்கும் எந்த பிரச்னையும் வரதுங்க.. நீங்க நல்ல கபின் கதவை சாத்திகிட்டு நிம்மதியா துங்கலாம்.. காலைல வந்து எழுப்பி விடுறேன்.. குட் நைட்
சகசின் இடுப்பில் பெட்ஷீட் மேலும் கீழும் அசைய துவங்கியது.. உப உப உப என்று உம்பல் சத்தம் மட்டும் கேக்க துவங்கியது.. சக்ஸ் மெல்ல ஆஹ்ஹ அஹ்ஹ்ஹாஹ் ப்ரியாயய்யயாய என்று முனக துவங்கினார்.. வந்தனா விஷ்ணுவின் கண்களை பொத்தி அவன் தலையை திருப்பி விஷ்ணு அவர்களை பார்க்க விடமால் தன கழுத்தில் அவன் முகத்தை இறுக்கி பிடிச்சு கொண்டால்..
குரல் : என்ன குரல் ரொம்ப dullல இருக்கு? ஆஹ ஊனு சத்தம் வருது.. பிரியா : அதெல்லாம் ஆஅஹ் ஆஆஹ் ஒன்னும் இல்லங்க.. கொஞ்சம் டிரைன் வேகமா போகுது.. பய்யன் என்ன பண்றான்.. குரல் : பய்யன் இவ்ளோ நேரம் கத்து கத்துநு கத்திகிட்டே இருந்தான்.. இபோ தான் புட்டி பால் குடுத்துட்டு இருக்கேன்.. சப்பி சப்பி குடிச்சுட்டு இருக்கான்.. அப்பா என்ன பண்ணிட்டு இருகாரு..
வந்தனா : ஒரு சின்ன போட்டில கலந்துக போறோம்.. சக்ஸ் : அப்படியா.. தள்ளகுலம்னா பாண்டியன் ஹோடெல்லா நடக்குற ஜகஜால ஜோடி போட்டிகா… வந்தனா : ஆஹா எப்படி இவ்ளோ கரெக்டா சொல்றிங்க. சக்ஸ் : நாங்களும் அங்கெ தான் போறோம்… நல்ல வேல பேச்சு துணைக்கு நீங்க ரெண்டு பெரும் இருக்கீங்க.. என்ன நல்ல practice பண்ணி இருக்கீங்கலா ?
விஷ்ணு அவள் தொடை அருகில் வந்து மெல்ல குனிந்து பார்த்தான்.. அவள் சதை பிடிப்பான கொலு கொலு வெள்ளை தொடையில் ஒரு சின்ன கருப்பு மச்சம் இருந்தது… விஷ்ணு தன சட்டை பாக்கெட்டில் கை விட்டு ஒரு சின்ன டைரியை எடுத்தான்… அதில் அம்மாவின் தொடை மச்சத்தை குறிந்து கொண்டான்…
ரயில் மெல்ல மெல்ல நகர துவங்கி இப்பொது மெல்ல வேகம் எடுத்து.. ஓட துவங்கியது… வந்தனாவும் விஷ்ணுவும்.. அப்பா கோபாலிடம் இருந்து விடை பெற்ற பிறகு சற்றேண்டு. கட்டி பிடிச்சு பிணைந்து கொண்டிருந்தவர்கள்… விலகி உட்கார்ந்தனர் விஷ்ணு : அப்பாடா.. ச்சே ச்சே.. அப்பா ரொம்ப தொல்லம்மா… மதுரைல தான் நம்ம புருஷன் பொண்டாட்டியா நடிக்கனும்னு சொன்னாரு.. இபோ என்னடானா ரயிலையே அப்படி இருங்கன்னு சொல்றாரு.. எனக்கு ரொம்ப கஷ்டமா போச்சுமா..
ஒரு பணக்கார பங்களா வீடு.. டிரெஸ்ஸிங் ரூம்ல இருந்து வந்தனா குரல் கேக்கிறது… வந்தனா : என்னங்க.. என்னங்க.. இங்கே கொஞ்சம் வாங்களேன்.. இந்த பிரா ஊக்கு ரொம்ப டைட்டா இருக்கு கொஞ்சம் மாட்டி விடுங்கா ப்ளீஸ்… கோபால் : இதோ வரேன் வந்தனா.. கொஞ்சம் வெயிட் பண்ணு…
சிறிது நேரத்தில் சமையல் வேலை முடிய. அனைவரும் சாப்பிட ஹாலில் தரையில் உக்கந்தார்கள். இரண்டு ஆண்களும் ஒருபக்கம் அமர, மூன்று பெண்களும் அவர்களுக்கு எதிரே அமர, சாந்தி தான் அனைவருக்கும் சாப்பாடு பரிமாறினாள்.
விஷ்வாவும் ஹரிஷும் காயத்ரியை நன்றாக ஓத்துவிட்டு அறையை விட்டு வெளியேற, அங்கே சாந்தியும், திவ்யாவும் குளித்து முடித்து பாவாடையை நெஞ்சு வரை கட்டிக்கொண்டு, அவர்கள் மூவரும் புணர்ந்ததை பார்த்து மலைத்து போய் நின்று கொண்டிருந்தார்கள்
அவனுடைய ஒவ்வொரு செயலுக்கும் காற்றாக முனங்கினாள். அவள் முகத்தில் முடிகள் வேயர்வையில் ஒட்டி போய் இருந்தது. ஹரிஷ் இன்னும் கீழே சென்று அவள் பாவாடை நாடாவை தேட, காயத்ரி பொறுமை இல்லாது, பாவாடையை தன் இடுப்பு வரை தூக்கி ஹரிஷிற்கு தன் சொர்க்க வாசலை பளிச்சென்று காட்ட, ஹரிஷ் அதை பார்த்து மயங்கியே போனான்.
ஹரிஷும் திவ்யாவும் இரண்டு முறை உச்சம் பெற்று களைப்படைய, இருவரும் அயர்ந்து தூங்க ஆரம்பிக்க, காயத்ரி முதலிரவு அறையை விட்டு வெளியேறினாள். தன் கஞ்சி தெறித்த முகத்தை கழுவிக்கொண்டு, சிறிது தண்ணீர் குடித்துவிட்டு, வெளியே பாட்டியுடன் படுத்துக்கொண்டாள். போகும்போது அறை கதவை மூடாமல் திறந்து போட்டு சென்றிருந்தாள். கதவு முழுவதுமாக திறந்திருக்க, அம்மாவும் மகனும் அம்மணமாக படுத்துக்கொண்டு தூங்கிக்கொண்டிருந்தார்கள்.
‘ச்சீ பொறுக்கி’ என்று வெக்கமாக திவ்யா அவன் தொடைகளில் வலிக்காமல் அறைந்தாள். ‘ம்ம்ம் படுடி திவ்யா’ என்று ஹரிஷ் சொல்ல, ‘சும்மா படுத்தா போதுமா இதெல்லாம் யாரு கலத்துறது’ திவ்யா ஹரிஷை சூடேற்றினாள்.
பாலும் பழமும் சாபிட்ட பின் திவ்யாவிற்கு இருந்த கொஞ்ச நஞ்ச கூச்சமும் முழுதும் விட்டு போய் இருந்தது. முதலில் ஹரிஷ் குளித்து முடிக்க திவ்யா குளிக்க செல்ல சாந்தி அவளுக்கு உதவ அவளுடன் சென்றாள். அந்த நேரத்தில் செண்பகம் வீடு திரும்ப, என்ன நடந்திருக்கும் என்று பெரியதாக யோசிக்காமல் இரவு உணவுக்கு தயார் செய்ய ஆரம்பிக்க, காயத்ரி செண்பகத்துக்கு உதவியாக இருந்தாள். முடி, கன்னம், வாய் அனைத்திலும் ஹரிஷின் சுன்னி உமிழ்ந்த கஞ்சியில் திவ்யா அலங்கோலமாய் நிற்க, […]
குளித்து முடித்து மீண்டும் காயத்ரியின் உடலில் மஞ்சள் சந்தனம் பூசி மீண்டு தண்ணீர் ஊற்ற, வீட்டு பெண்கள் முன்னிலையில் மஞ்சள் நீராட்டு விழா முடிந்தது. தலையையும் உடலையும் துவட்டி, தலையில் ஒரு துண்டும் உடலில் ஒரு துண்டுமாக காயத்ரி கட்டிக்கொள்ள, வேஷ்டி திரை விலக்கப்பட, அதிகாலை சூரிய ஒளியில் காயத்ரியின் உடல் பொன்னிறமாய் மின்னியது. பின் பெண்கள் மூவரும் காயத்ரியை வீட்டிற்குள் அழைத்து வர, அங்கிருந்தால் மாட்டிகொள்வோம் என்று எண்ணி ஹரிஷ் அங்கிருந்து நகர்ந்தான்.
‘என்னடா பால் நிறைய வருதா’ ‘ம்ம்ம்ம் ‘ வாய் எடுக்காமல் ஹரிஷ் பதில் சொல்ல, ‘உனக்கு குடுக்கனும்னு தான் உன் தங்கச்சிக்கு கூட குடுக்காம அம்மா நிறச்சி வச்சிருக்கேன்’
‘ஒய் ரொம்ப உணர்ச்சி வச படாத, கல்யாணத்துக்கு அப்புறம் நாம ரெண்டு பெரும் புருஷன மாத்திக்குறோம் அது ஞாபகம் இருக்குல’.