என் படிப்பு முடிந்து வேலை தேடிக் கொண்டு இருந்த காலம். மும்பையிலிருந்து ஒரு நேர்காணலுக்கு அழைப்பு வந்தது, தாதர் எக்ஸ்ப்ரஸ் முதல் வகுப்பு,ஏசியில் வெயிட்டிங்கில் இருந்து கடைசி நேரத்தில் கன்ஃப்ர்ம் ஆனது, எனக்கு அதிர்ஸ்ட்டத்தையும் கொண்டு வந்தது. இரண்டு பேர் மாத்திரம் இருக்கிற கூபேயில் தான் என் சீட். வண்டி கிளம்பும் நேரத்தில் தான் என்னால் வர முடிந்தது, என் கூட பயணி ஒரு அழகு மங்கை. அழகென்றால் அப்படி ஒரு அழகு.
இரவு பத்து மணி. துளசி படு சுவாரசியமாக தன்னையே மறந்து தொலைகாட்சியைக் கண்டு கொண்டிருந்தாள். விஜய் டிவியில் ‘நீயா நானா’ கோபிநாத் ‘நடந்தது என்ன?’ ப்ரோக்ராமில் நமது நகரங்களில் நடக்கும் அட்டூழியங்களைக் குறித்து பிட்டு பிட்டு வைத்துக் கொண்டிருந்தார். இரவு ஒன்பது மணிக்கு மேல் தனியாக இருக்கும் பெண்கள் வயதானவர்கள் எச்சரிக்கையாக இருக்க வேண்டும் என்று கோபிநாத் உபதேசித்து விட்டு, பின்னர் காமெரா சமீபத்தில் நடந்த சில சம்பவங்களை ‘சித்தரித்து’க் காண்பிக்கத் தொடங்கியது.
ஹே வாட்ஸ்அப் டி மச்சான்ஸ் இன்னும் மீன் மாட்டலையா , என்று ராதா தன்னுடைய எளிமிநேடர் பார்க் செய்துவிட்டு ஸ்கார்பியோவில் வந்து அமர்ந்தாள்… இப்பதாண்டி துண்டில்ல மாட்ட போகுது அங்க பாரு என்றனர் பூஜாவும், சுவாதியும். அங்கே சுஜா ஒரு பையனுடன் பேசிக்கொண்டிருந்தாள்.. ராதா அவனை பார்த்து ம்ம் பரவால டி ஆறடி உயரம் , ஜிம் பாடி இன்னிக்கு நமக்கு செம ஜல்லிக்கட்டுதான் போலிருக்கு என்று சொல்லிவிட்டு ஒரு சிகரெட்டை பட்ற்றவைத்து ஸ்டைலாக மூக்கு, வாயில் […]
ஒருநாள், நானும் எனது 2 நண்பர்களும் $(%^$(&%^$& பூங்காவில் இருக்கையில் அமர்ந்துக்கொண்டு வெகு நேரமாக அரட்டை அடித்துக் கொண்டிருந்தோம். அது மதிய நேரம். ஆங்காங்கே ஒரு சில கல்லூரி இளைஞர்கள், சில ஆண்கள் தனிமையாக நடப்பதும், இருக்கையில் இருந்து கொண்டு சுற்றி நோட்டம் விடுவதுமாக இருந்தார்கள். நானும் எனது நண்பர்களோடு பேசிக் கொண்டிருந்தேனே தவிர என் கவனம் எல்லாம் அந்த நபர்களின் மீது தான் இருந்தது.
நான் அப்போது கல்லூரி இரண்டாமாண்டு படித்துக் கொண்டிருந்தேன். ஒரு நாள் எனது பாட்டி (அம்மாவின் அம்மா) வீட்டிற்கு செல்ல ^$%&^$ பேருந்து நிலையத்திலிருந்து &%^&^@($ பேருந்தில் ஏறினேன். அது ஒரு பக்கம் இரண்டு இருக்கைகளும் மறுபக்கம் 3 இருக்கைகளையும் கொண்ட புறநகர் டப்பா பேருந்து. அதன் இருக்கைகள் முழுவதும் ஆட்களால் நிறைந்திருந்தது. நான் எனது பாட்டி வீட்டிற்கு அடிக்கடி செல்லும் வழக்கம் இல்லாததால் எனக்கு அந்த ஊருக்கு செல்லும் மற்ற பஸ்கள் எதுவும் தெரியாமல் நான் ஏறிய […]
நான் அப்போது பொறியியல் 3 -ம் ஆண்டு படித்துக் கொண்டிருந்தேன். பொதுவாக கல்லூரியில் சேர்ந்தவுடன் நம் பக்கத்தில் அமர்ந்திருக்கும் நண்பர்களிடம் தான் முதலில் நட்பாவோம். ஆனால் அந்த நட்பு பெரும்பாலும் நீடிப்பதில்லை. காரணம், அது அருகில் இருப்பதால் ஏற்படும் நட்பேயன்றி ஒருவருக்கொருவரின் புரிந்துணர்வில் ஏற்பட்ட நட்பாக இல்லாதது தான்.
சித்தி தெரிந்து பேசுகிறாள இல்லை தெரியாமல் பேசுகிறாளா ? ஒன்றும் புரியவில்லை.. உண்மையில் டிவி இல் ஒரு டாக் ஷோ அப்போது தான் ஆரம்பித்திருந்தது சுகு : இல்ல சித்தி.. படிக்கணும்.. என்று சொன்னனே தவிர எழுந்து போகாமல் அப்படியே உட்காரத்தான்.. குழந்தை பால் குடித்து முடித்ததும் லலிதா சித்தி தன மார்புகளை உள்ளே விட்டு ஜாகெட் ஹூக்குகளை மாடிக் கொள்வதை பார்த்தான். சித்தியின் கண்கள் டிவி யில் இருந்து கொஞ்சமும் அகல வில்லை சுகுவின் மனம் […]
ரகு : எதுக்க ? இந்த மாதிரியெல்லாம் பண்ணினா.. எந்த பையனாளையும் தாங்க முடியாது.. உடனே லீக் பண்ணனும்.. ரகு இதை சொன்னதும்.. லலிதாவுக்கு சிரிப்பை அடக்க முடியவில்லை.. லலிதா : ஏங்க நீங்களும்.. அதே மாதிரி லீக் பண்ணி இருக்கீங்களா… ? ரகு : ஐயோ அதை நீங கேக்குற. சித்திய நினைச்சு நான் லீக் பண்ணதா நாளே கிடையாது.. லலிதா மீண்டும் சிரித்தால்..
ஒருமுறை என்னுடைய கிறிஸ்தவ நண்பன் ஒருவன் அவன் பாதிரியாரைப் பார்க்க அவர் வீட்டிற்கு என்னையும் அழைத்துச் சென்றிருந்தான். அந்த பாதிரியார் வீடு பெரும்பாலும் சகல வசதிகள் உடையதாக இருந்தது. பளிங்குத் தரையும், அங்கங்கே பூச் செடிகளும் பார்க்க மிக பணக்காரத்தனமாக இருந்தது. முதல் தடவையாக அன்று தான் பாதிரியார் வீடுகள் எப்படி இருக்கும் என்பதை தெரிந்துக் கொண்டேன்.
சிங்கப்பூர் செல்லும் அந்த விமானத்தில் ஜன்னல் ஓர சீட்டில் அமர்ந்திருந்தேன். நான் அந்த சமயத்தில் ஒரு வெளி நாட்டு வாழ் இந்தியன் என்ற உரிமை பெற்று இருந்தேன். அதன் படி, இந்தியாவிற்குள் அந்த ஆண்டில் நான் அனுமதிக்கப்பட்ட நாட்களை விட கூட இருக்கும் நிலை ஏற்பட்டதால், என் விடுமுறை நாடகளை சிங்கப்பூர், மலேசியா, தாய்லாந்து, பர்மா, என்று சுற்றி, ஒரு மாதத்தையும் கழிக்க முடிவு செய்து, பயணமானேன்.
ரகு சொல்லி கொண்டே அவள் பின்னழகு ஓட்டையில் விரல் விட்டு நோண்டினான்.. லலிதா கவிழ்ந்து படுத்து அவனுக்கு உதவினால்.. லலிதா : சுகுமார் பார்க்குறதுக்கு தாங்க பெரிய மனுசன தெரியிறான். ஆனா அவன் மனசளவுல குழந்தங்க.. லலிதா தோற்று கொண்டே வந்ததை ரகு நன்றாக உணர்ந்தான். கவிழ்ந்து படுத்து இருந்த லலிதாவின் குண்டி ஓட்டை நன்றாக தெரியும் அளவிற்கு அவள் இடுப்பை கொஞ்சம் தூக்கினான்.
அந்த நேரம் அப்பாவிடமிருந்து போன் வந்தது. பாட்டிக்கு உடம்பு சரி இல்லையாம் உடனே வரவேண்டுமென்று. அம்மா என்னிடம் ” டே சுரேஷ் பாட்டிக்கு உடம்பு சரி இல்லையாம். நீ சித்தியை பார்த்து பாயாட ? ” அம்மா நீ ஒன்றும் பயபடாதே , நான் சித்தியை பார்த்துக்கிறேன். நீ உடனே கிளம்பு ” என்று அம்மாவை ஆட்டோ பிடித்து ஆனுப்பிவிட்டேன். யப்பாடா எனக்கு இப்பதான் நிம்மதியாய் இருந்தது
விஜி சித்தி என்னை விட இரண்டு வயது பெரியவள். என் அம்மாவுக்கு கடைசி தங்கை . நான் காலேஜ் முதல் வருடம் படிக்கும் போது என் சித்தி கல்லூரி இறுதி ஆண்டு படித்தாள். என் விஜி சித்தி பார்க்க லட்சணமாய் இருப்பாள். அவள் பிளஸ் பாயிண்ட் அவள் முலைகளைதான் சொல்ல வேண்டும். அவள் முலை ஒவ்ஒன்றும் பொள்ளாச்சி இளநீர் காய் போல இருக்கும். தெருவில் சித்தி நடந்து போகும் போது அவள் முலை தரிசனத்தை பார்த்து விட்டு […]
லலிதா : கொஞ்சினது போதுமம்.. விடுங்க. நான் போய் வாஷ் பண்ணனும்… குழந்தை எழுந்துடுவான்.. லலிதா கட்டிலை விட்டு இறங்கி பாத்ரூம் சென்றால்… ரகு உடலிலும் மனதிலும் உண்டாயிருந்த சுகத்தில் லயித்து இருந்தான்… லலிதா வந்ததும் அவனும் தன்னை சுத்த படுத்தி கொண்டு மீண்டும் கட்டிலும் வந்தான்.. லலிதா அதற்குள் ஒரு நிக்ஹ்த்யை அணிந்து கொண்டு குழந்தையை அணைத்து பாலுட்டி கொண்டிருந்தாள்.. குழந்தை பாதி தூக்கத்தில் பால் சப்பி கொண்டு இருந்தது..
லலிதா : கண்ணா .. ம்ம் ம்ம்.. அப்படிதாண்டா… செல்லம்.. என்று கண்களை மூடி அவன் முத்தங்களில் இன்பம் அனுபவித்தால்.. அவர்கள் இருந்த படுக்கை அரை முழுவதும் ரகுவின் முத்த சத்தங்களால் நிறைந்தது.. ஜாக்கெட் மறைக்காத இடத்தில முழுவதும் முத்தம் கொடுத்து முடித்த பின்னர்.. ஜாக்கெட்டின் மேலாக குத்திகொண்டிருந்த அவள் முலைக்காம்புகளிலும் முத்தமிட்டான்.. லலிதாவின் மூச்சு கடினமானது.. அவனுடைய தலையில் தன்னுடைய இரண்டு கை விரல்களையும் விட்டு கோதி விட்டால்
அப்போது.. தீடிர் என்று பவர் கட் ஆனது… புவனா : ஐயோ பவர் போய்டுச்சு கண்ணா… கண்ணன் : எனக்கு பவர் போனாலும் ஒன்னு தான் பவர் இருந்தாலும் ஒன்னு தான் அண்ணி..என் கண்ணை தான் கட்டிடின்களே.. புவனா : ஐயோ எனக்கு சுத்தமா கண்ணே தெரியல கண்ணா.. ஒரே இருட்ட இருக்கு… கண்ணன் : சரி விடுங்க அண்ணி.. இருட்ட இருந்தாலும் பரவ இல்ல.. எனக்கு பசிக்குது..
அன்று என்னுடைய அலுவலக வேலைக்காக மார்த்தாண்டம் செல்ல வடசேரி பேருந்து நிலையத்தில் பேருந்துக்காக காத்திருந்தேன். அது இரவு நேரம். சாதாரணமாகவே மார்த்தாண்டம் பஸ்சில் அடித்துப் பிடித்து தான் ஏற வேண்டும். அந்த அளவிற்கு எப்போதுமே கூட்டமாக இருக்கும். அதிலும் இரவில் என்றால் சொல்லவே வேண்டாம்.
புவனா : ஐயோ ஐயோ சாரிங்க தம்பி.. கண்ணன் : இல்ல அண்ணி.. எனக்கு நீங்க என்ன வா போநு பேசுறது தான் ரொம்ப பிடிச்சு இருக்கு.. ப்ளீஸ் ப்ளீஸ் இனிமே அது மாதிரியே பேசுங்க ப்ளீஸ்… புவனா : ம்ம் முயற்சி பண்றேன் தம்பி.. ஆனா நீங்களும் என்ன வாடி போடின்னு சொல்ல அரம்பிசுடிங்கனா ? கண்ணன் : ஐயோ அப்படி எல்லாம் சொல்ல மாட்டேன் அண்ணி.. உங்களுக்கும் எனக்கும் 10 வயசு வித்தியாசம் இருக்குள்ள..
புவனா கண்ணன் அருகில் சென்று அமர்ந்தால்.. அவனுடன் சற்று ஒட்டி அமர்ந்து கொண்டால்.. புவனா அண்ணியின் வியர்வை கலந்த சென்ட் மனம் கண்ணனை எதுவோ செய்தது.. இதுவரை புவனா அண்ணியுடன் அவன் இவ்வளவு அருகில் அமர்ந்தது இல்லை.. அந்த போட்டோ எடுக்கும் போது கூட ஒரு சில நொடிகள் தான் அவள் மடியில் படுத்து இருக்கிறான்.. புவனா : ம்ம் கண்ணா.. புக் ஓபன் பண்ணி படிங்க.. அப்படி சித்தர் என்ன தான் அட்வைஸ் பண்ணி இருக்காருன்னு […]
