ஆண்ட்டிகளிடம் மாட்டிய பெயிண்டர்

வல்லூர் என்ற ஊரில் பவானி, கீதா என்று இரு பெண்கள் நண்பர்களாக இருந்தனர். பவானிக்கு வயது 42. கீதாவுக்கு வயது 38. இவர்களுடைய கணவர்கள் சுந்தரமும், சுரேஷூம் நண்பர்களாகவும் தொழிலில் பங்குதாரர்களாகவும் இருந்தார்கள்.

ஒரு முறை பவானி வீட்டிற்கு கீதா வந்தாள். அப்போது பவானி ஒரு ஏணியின் கீழ் நின்று எதையோ மேல் நோக்கிப் பார்த்துக் கொண்டிருந்தாள். கீதாவைக் கவனித்ததும் அவள் வந்து வாசல் கதவைத் திறந்து விட்டாள். அப்போது அவள் முகம் சற்று சிவந்தும் வியர்த்தும் இருக்கிறதை கீதா கவனித்து “என்ன அக்கா எப்படி இருக்கிறீர்கள்?” என்று வினவினாள்.

“நன்றாக இருக்கிறேனே” என்று பவானி சொல்வது சமாளிப்பாக தெரிந்தது. எப்போதும் பவானி அப்படித்தான். மனதில் பட்டதை உடனே சொல்ல மாட்டாள். வற்புறுத்தி விஷயத்தை கறப்பதையும் விரும்ப மாட்டாள். எனவே கீதா அந்தப் பேச்சை விட்டு விட்டாள்.

அவர்கள் வீட்டிற்குள் அமர்ந்து பேசிக் கொண்டிருக்கும் போது ஏணியின் வழியாக ஒருவன் இறங்கி வருவதை கீதா கண்டாள். அந்த மனிதனின் பெயர் ராமராஜ். அவன் ஒரு பெயிண்டர் என்பதை அவன் தோற்றம் உணர்த்தியது. அவனுக்கு 25 வயதுக்குள்தான் இருக்கும். அடர்ந்த கேசமும், மீசையும் கொண்டிருந்தான். ஒல்லியாக இருந்தாலும் புஜங்களும் மார்பும் நன்றாக திரட்சியாக இருந்தன. நல்ல அட்டைக் கரியாக, நடையுடை பாவனைகளில் பட்டிக்காட்டானாக இருந்தான். பனியன் போட்டு லுங்கி கட்டியிருந்தான். பவானி வீட்டில் சிறு சிறு ரிப்பேர் வேலைகள் நடந்து கொண்டிருந்ததால் அவன் வந்திருந்தான் என்று கீதா உணர்ந்து கொண்டாள்.

கீதா பவானியுடன் சிறிது நேரம் பேசி விட்டு புறப்பட்டாள். போகும் போது காலைக் கழுவிக் கொண்டு செல்ல வேண்டும் என்று தோன்றியதால், வீட்டின் பின்பக்கம் சென்று பைப்பைத் திறந்து விட்டாள். காலைக் கழுவிக் கொண்டே சுற்று முற்றும் பார்த்தாள். அப்போதுதான் அங்கு ஒரு சாரத்தின் குறுக்குக் கம்பில் உட்கார்ந்து கொண்டு அக்கறையாக பெயிண்ட் அடித்துக் கொண்டிருந்த ராமராஜ் அவள் கண்ணில் பட்டான். லுங்கியை மடித்து ஏற்றிக் கட்டியிருந்தான் ராமராஜ். அவன் தொடைகளுக்கு நடுவில் கன்னங்கரேலென்று அவன் குஞ்சாமணி தொங்கிக் கொண்டிருந்தது. கணவனைத் தவிர வேறு ஆண்களின் உறுப்புகளை எசகு, பிசகாக கீதா பார்க்க நேர்ந்தது உண்டு. தங்கத் தமிழ் நாட்டில்தான் ஆண்கள் சாலையோரமெங்கும் குஞ்சைப் பிடித்துக் கொண்டு லஜ்ஜையில்லாமல் மூச்சா போய்க் கொண்டிருக்கிறார்களே. இது தவிர பெண்களிடம் பூலாட்டிக் காண்பிக்கும் சில சோமாறிகளும் அங்கங்கே உண்டே. ஆனால் இந்தப் பயல் ராமராஜின் சுண்ணி விசேஷமாக தோன்றியது கீதாவுக்கு. ஒரு முரட்டு வாழைக்காயின் சைசில் அது இருந்தது. இத்தனைக்கும் அது விரைப்பாக இல்லை. அவள் புருஷனுக்கு விரைக்கும்போது வாழைக்காய் சைஸ் இருக்கும். ஆனால் அது விரைப்பாக இல்லாத போது ஒரு சிறு பாகற்காய் அளவுதான் இருக்கும். இவனுக்கு இப்போதே வாழை சைஸ் என்றால் விரைத்தால்…ஒரு பழுத்த வெள்ளரியின் சைஸ் ஆகி விடுமோ? நினைத்துப் பார்க்கவே அவள் வாயிலும், கூதியிலும் ஜலம் ஊறியது. அப்போது அவளுக்கு இன்னொன்றும் நினைவுக்கு வந்தது: ஒரு வேளை தான் வரும்போது இவன் சாமானைத்தான் பவானி அண்ணாந்து பார்த்துக் கொண்டிருந்தாளோ? அவன் இவளைப் பார்க்குமுன் அமைதியாக இடத்தைக் காலி செய்தாள் கீதா. தன் வீட்டுக்கு திரும்பும் சிந்தனையைக் கைவிட்டு விட்டு பவானியைக் காணச் சென்றாள்.

– தொடரும்