பாலும் பழமும் – காம கதை – பகுதி – 5

பாட்டி பேசியது அவனுக்கு நன்றாகவே கேட்டது. ‘ஆமா கோதண்டம் அவ உண்டாயிருக்கா, நல்லா பாத்துட்டோம்’ என்றாள்.

அப்பா அந்த பக்கம் எதோ சொல்ல, ‘இதோ பாரு கோதண்டம் இவ்ளோ வருஷம் கழிச்சி கடவுள் கொடுத்திருக்கார் அத நினைச்சி சந்தோச படு, ஊரு என்ன சொன்னா என்ன, ஏன்? உன் சொக்காரன் (ஒன்று விட்ட பெரியப்பா சித்தப்பா பிள்ளைகளை சொக்காரன் என்று அழைப்பது வழக்கம்) அய்யனாரு வீட்டுல அவனுடைய முத குழந்தைக்கும் ரெண்டாவது குழந்தைக்கும் எவ்ளோ வருஷம் வித்தியாசம், இதெல்லாம் நம்ம கையில இல்லடா, எல்லாம் ஆண்டவன் குடுக்குறது, ஊரு ஒன்னும் சொல்லாது நீ கவலை படாத’ என்றாள்.

பின் கோதண்டம் எதோ சொல்ல ‘ஹரிஷ் இன்னும் குழந்தை இல்ல கோதண்டம், அவன் பண்றதெல்லாம் உனக்கு தெரியாது. அவனுக்கு விவரம் தெரிஞ்சிடிச்சி, அப்படியே அவனுக்கு ஏதும் வேணும்னாலும் நாங்க ரெண்டு பேரு பாத்துக்க மாட்டோமா. நீ அவன பத்தி எல்லாம் கவலை படாத. நீ வீட்டை பத்தியே கவலை பட தேவையில்ல எல்லாம் நான் பாத்துக்குறேன். நீ சந்தோசமா இரு. திவ்யா எவ்ளோ சந்தோசமா இருக்க தெரியுமா. இந்த அவக்கிட்ட கொடுக்குறேன் பேசு’ என்று முடித்தாள் செண்பகம்.

செண்பகம் போனை திவ்யாவிடம் கொடுத்தாள், திவ்யா போனை வாங்கி ‘என்னங்க’.

‘__’

‘ஆமாங்க’,

‘__’

‘இப்போதான்’

‘__’

வெக்கமாக சிரித்தாள் திவ்யா

‘__’

‘அவன்கிட்ட என்னனு சொல்றது அம்மாதான் சொன்னா, எனக்கு அவன் முகத்தை பாக்குறதுக்கே வெக்கமா இருக்குங்க, இவ்ளோ பெரிய புள்ளைய வச்சிட்டு எப்படி பெத்து எடுக்க போறேன்னு நினச்சாலே வெக்கமா வருதுங்க’

‘__’

‘சரிங்க அவன் எப்போவும் போல தான் இருக்கான்’

‘__’

‘ம்ம் சரிங்க, என்னங்க… வரும்போது நம்ம குடும்ப ஜோசியர கூட்டிட்டு வாங்க, அம்மா கரு உருவயிருக்குற நேரம் எப்படி இருக்குனு பாக்கனும்னு சொன்னா. எனக்கும் அது சரின்னு படுது. கொஞ்சம் மறக்காம கூட்டிட்டு வாங்க’

‘___’

‘ம்ம்ம் சீக்கிரம் வந்திடுங்க, போனை வச்சிடுறேன்’ என்று சொல்லி திவ்யா போனை வைத்தாள்.

‘என்னடி சொல்றான் உன் புருஷன்’ செண்பகம் கேட்டதற்கு,

‘ஒன்னும் இல்லம்மா அவன் எப்படி இருக்கான் விஷயத்த கேட்டுட்டு அப்படினு கேட்டாரு, நான் சாதாரணமாத்தான் இருக்கான் அப்படின்னு சொன்னேன், வரும்போது ஜோசியர கையோட கூட்டிட்டு வரேன்னு சொன்னாரு’. பதிலளித்தாள் திவ்யா.

‘ம்ம்ம் சரி சரி சாந்திக்கு போனை போடு, அவக்கிட்ட விவரத்த சொல்லிட்டு அவளும் அவ புள்ளைகளும் எப்படி இருக்காங்கன்னு விசாரிப்போம், அவக்கிட்ட பேசி ரொம்ப நாள் அச்சி’ என்றாள் செண்பகம்.

‘அம்மா அவக்கிட்டயா, வேணாம்மா அவ ரொம்ப கிண்டல் பண்ணுவா, எனக்கு வெக்கமா இருக்கு, நீ அவக்கிட்ட எல்லாம் சொல்லாத’ சிறிது வெக்கத்தோடு தலையை குனிந்து கொண்டாள்.

‘ஏண்டி அவக்கிட்ட சொல்லாம எப்படிடி.அவ கிண்டல் பண்ணுவன்றதுக்காக சொல்லாம இருக்க முடியுமா. அவ உன் தங்கச்சி டி நாளை பின்ன தெரியாமயா போக போகுது. நீ என்ன ஊரு உலகத்துக்கு தெரியாமயா புள்ளைய பெத்துக்க போற. உன் புருஷனுக்கு தானே பெத்துக்குற இதுல என்ன வெக்கம். எதோ முதல் புள்ளைய சுமக்குற மாறி, போனை போடு அவக்கிட சொல்லித்தான் ஆகணும்’ என்றாள் செண்பகம்.

‘ஹ்ம் ஹ்ம்’ என்று வயசு பொண்ணு போல் சிணுங்கிக்கொண்டே தன் தங்கைக்கு சாந்திக்கு போன் செய்தாள் திவ்யா.

‘ஹலோ’

‘ஹலோ’

‘ஹ்ம்ம் சாந்தி நான் திவ்யா பேசுறேன்’

‘அக்காவா என்னக்கா எப்படி இருக்க, உன்கிட்ட பேசி எவ்ளோ நாள் அச்சி, வீட்டுல அம்மா, மாமா, ஹரிஷ் எல்லாம் நல்லா இருக்காங்களா?’ பேசிக்கொண்டே போனாள் சாந்தி.

‘எல்லாரும் நல்ல இருக்கோம்டி, நீ எப்படி இருக்க உங்க மாமனார் மாமியார் நல்ல இருக்காங்களா. உன் புள்ளைங்க எப்படி இருக்காங்க, விஷ்வா நல்ல படிக்கிறனா, காயத்ரி எப்படி இருக்கா?’ என்று இவளும் கேள்வியை அடுக்கினாள்.

‘எல்லாரும் நல்ல இருக்கங்கக்கா, விஷ்வா நல்லா படிக்குறான். காயத்ரி இப்பவோ அப்பவோ சடங்காகுற நிலையில இருக்கா, அவ சடங்குக்கு ஊருல வந்து தான் சடங்கு கழிக்கணும்னு நினைச்சி வச்சிருக்கேன்’ அக்கா கேட்ட கேள்விக்கு பதிலளித்தாள் சாந்தி.

‘ஓஓ அவ்வளோ வளரந்துட்டாளா’ ஆச்சர்ய பட்டாள் திவ்யா. ம்ம்ம்… ஒரு விஷயம் சொல்லணும், ம்ம்ம் இருடி அம்மாகிட்ட தரேன்’ திவ்யா போனில் வெக்கபட்டது சாந்திக்கு நன்றாகவே தெரிந்தது.

செண்பகம் போனை வாங்கி, ‘அது ஒன்னும் இல்ல சாந்தி, திவ்யா முழுகாம இருக்கா. இன்னைக்கு காலைலதான் தெரிஞ்சது அதான் உனக்கு போன் பண்ணினோம்’.

‘அட ஒன்னும் தெரியாத பாப்பா உள்ள போட்டாளாம் தாப்பான்ற கதையா நல்ல புள்ளை மாறி இருப்பா முழுகாம இருக்காளா, ரொம்ப சந்தோசம்மா அக்காக்கிட்ட போனை குடு அவல ஒரு வழி பண்றேன்’ என்றாள் கேலியாக.

‘இந்தாடி அவ உங்கிட்ட தான் எதோ பேசனுமாம் பேசு’ என்று செண்பகம் திவ்யாவிடம் போனை குடுத்தாள்.

‘ஹலோ’ என்றாள் திவ்யா.

‘என்னக்கா உன் புருஷன் ரொம்ப நாளைக்கு அப்புறம் உழுதிருக்கார் போல’ கிண்டல் செய்தாள் சாந்தி.

‘சசி அப்படியெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல அப்போ அப்போ நாங்க பண்ணிக்கிறதுதான்’. பெருமை அடித்தாள் திவ்யா.

‘அப்போ அப்போ தானே பண்றீங்க தினமுமா பண்றீங்க. அதுக்கே நீ உண்டாயிட்டன்னா நீ பெரிய ஆளுதான்க்கா, மத்தவங்க மாறி தினமும் பண்ணிருந்தீங்கன்னா, வருஷத்துக்கு ஒரு புள்ளை பெத்து போட்டிருப்ப போல’. மீண்டும் கிண்டல் அடித்தாள் சாந்தி.

‘ச்சி போடி, நானே ரொம்ப நாள் கழிச்சி குழந்தை உண்டாயிருக்கு எப்படி வெளிய சொல்றதுன்னு வெக்கபட்டுட்டு இருக்கேன் நீ கூட கொஞ்சம் எண்ணைய ஊத்தாத’ கொஞ்சம் கவலையாகவே சொன்னாள் திவ்யா.

‘என்னக்கா இதுக்கெல்லாம் போய் கவலை படுற. நீ சீக்கிரமே வயசுக்கு வந்து சீக்கிரமே கல்யாணம் ஆயிடிச்சி. ஹரிஷும் சீக்கிரமே புறந்துட்டன். பட்டணத்துல இருக்குற பொண்ணுங்க எல்லாம் படிப்பு வேலைன்னு இருந்துட்டு மெதுவா கல்யாணம் பண்ணி, கல்யாண வாழ்க்கைய நல்லா அனுபவிச்சிட்டு நெறைய பேரு உன் வயசுல தான் முதல் குழந்தையே பெத்துக்குறாங்க. நீ அதுக்கெல்லாம் கவலை படாத எல்லாமே நல்லதுக்கு தான்’ ஆறுதல் கூறினாள் சாந்தி. ‘ம்ம்ம் ஹரிஷ்னதும் ஞாபகத்துக்கு வருது. என்னக்கா பண்றான் அவன். பாத்துக்கா பசங்களுக்கு வயித்த தள்ளிட்டு இருக்குற பொம்பளைங்கன்னா ஒரு தனி கண்ணு இருக்கும். பக்குவமா நடந்துக்கோ இல்லைன்னா பாஞ்சிட போறான்’ மறுபடியும் கிண்டலை ஆரம்பித்தாள் சாந்தி.

இதை கேட்டதும் திவ்யாவிற்கு சிறிது வெக்கமும் குறுகுறுப்பும் சேந்தே வந்தது. ஆனால் வெளியில் காட்டிகொள்ளாமல் ‘என்னடி ரொம்ப தான் கிண்டல் பண்ற, அப்படியெல்லாம் ஒன்னும் இல்ல, அப்படியே பாஞ்சாலும் அவன் அம்மாமேல தானே பாயுறான். அதுல உனக்கு எங்க எரியுது’. பதிலடி கொடுத்தது போல் உணர்ந்தாள் திவ்யா.

– தொடரும்