பாலும் பழமும் – காம கதை – பகுதி – 8

ஹரிஷ் தான் முதலில் பேசினான், ‘அம்மா இந்த வெள்ளை சேலை கட்டாதம்மா’. திடீர் என்று அவன் இப்படி கூறியது எல்லோர் கவனத்தையும் அவன் பக்கம் திருப்பியது. அவன் குரலில் இது நாள் வரை இல்லாத தோரணை இருந்தது. எதோ ஆர்டர் போடுவது போல் இருந்தது அவன் குரல்.

செண்பகம் தான் பதில் சொன்னாள், ‘அப்பா காரியம் முடியிற வரைக்கும் தான்டா அப்புறம் அம்மா வேற சேலை கட்டிப்பா’.

‘அதெல்லாம் வேண்டாம், இப்போவே மாத்து பாட்டி’ கட்டளையிட்டான்.

‘அது சரிதான், இனிமே வீட்டுக்கு ஆம்பள அவன்தானே, அவன் சொல்ற படி நடந்துக்கோங்க இல்லனா கோவம் வந்திட போகுது. வீட்டு ஆம்புலய கோவ படமா பார்த்துக்கோங்கம்மா’ என்று ஒரு சொந்தக்கார பாட்டி கிண்டலடிக்க கூடி இருந்த எல்லோரும் ‘அது சரிதான்’ என்று சிரித்தனர்.

செண்பகம் தான் ஒரு முடிவு எடுத்தவளாய் எழுந்தாள். திவ்யாவை அழைத்துக்கொண்டு உள்ளறைக்கு சென்றாள். சாந்தியும் காயத்திரியும் பின்னாடியே போனார்கள். ‘இந்தாடி உன் பையன் சொல்ற மாதிரி சேலைய மாத்து’ என்றாள்.

‘என்னம்மா அவரு காரியம் கூட முடியல அதுக்குள்ளே வெள்ளை சேலைய அவுக்க சொல்ற’

‘இதோ பாரு திவ்யா, உன் புள்ளைக்கு நீ வெள்ளை சேலை கட்டுறது பிடிக்கல, சொந்தக்காரங்களே மாத்துன்னு சொல்லும்போது நீ என் சங்கட படுற. நீ வெள்ளை சேலையெல்லாம் கட்டக்கூடாது. வயித்து புள்ளக்காரி வேற, சேலை கட்டும்போது வயித்த பாத்துட்டு இதுக்கு அப்பன் இல்லையேன்னு நீயும் ஏங்கி போய்டக்கூடாது. கோதண்டம் இறந்துட்டான் இனிமே அவன் வர மாட்டான். அவன் இருக்கும்போது கூட வேலை வியாபாரம்னு தான் இருந்தான். அதனால இந்த வீட்டை பொருத்தவர இதுக்கு முன்னாடியும் நாம மூணு பேருதான் இனிமேலும் நாம மூணு பேருதான். இனிமே ஹரிஷ் சொல்ற படி நடந்துக்க பாரு. நமக்கு மட்டும் இல்ல, வயித்துல இருக்குற புள்ளைக்கும் இந்த வீட்டுல ஒரு ஆண் துணைன்னு சொன்னா அது இனிமே ஹரிஷ் தான். அதனால அவன் சொல்ற மாதிரி சேலைய மாத்து’. அறிவுரை போல பேசி முடித்தாள் செண்பகம்.

‘ஆமாக்கா அத்தானும் நீயும் எப்படியோ எனக்கு தெரியாது. ஹரிஷ் உன்ன சேலைய மாத்துன்னு சொன்ன விதத்திலேயே நான் புரிஞ்சிக்கிட்டேன் அவனுக்கு உன்னை இப்படி பார்க்குறதுக்கு . இனிமே அவனுக்காக தான் நீ, சேலைய மாத்துக்கா’ சாந்தியும் சப்போர்ட் பண்ணினாள்.

‘சரி’ என்று புன்னகையை சிந்திய வாறே சேலையை மாற்ற தொடங்கினாள் திவ்யா. ‘ஆமா இனிமே ஹரிஷ் தான் எல்லாமே. அவன் தான் என்னோட சேந்து என் குழந்தையையும் வளக்க போறான். இனிமே வீட்டுக்கு ஆம்பள அவன்தான்’ என்று திவ்யா நினைத்ததும் மனதில் ஒரு ஆறுதல் பரவியது. அதோடு சேர்ந்து ஒரு குறுகுறுப்பும் உடலில் ஒட்டி கொண்டது. கொஞ்ச நாளாக ஹரிஷ் தன்னை பார்க்கும் பார்வை மாறி இருப்பதை திவ்யா உணராமல் இல்லை. ஹரிஷ் செண்பகத்தை அப்பட்டமாக பார்ப்பதை திவ்யா நிறைய தடவை பார்த்திருந்தாலும் பெரிதாக கண்டுக்கொள்ள மாட்டாள். ஆனால் அந்த பார்வை திவ்யா கர்பமானதில் இருந்து அவள் மேலும் விழுவதை உணர்ந்திருந்தாள். காட்டினால் பையன் பார்க்கத்தானே செய்வான் என்று அதையும் கண்டுக்கொள்ளாமல் இருந்தாள். ஆனால் இன்று அவை எல்லாம் ஒருசேர வரும்போது திவ்யாவிற்கு உடல் சிலிர்த்தது. அவளையும் அறியாமல் அவள் கூதி சிறிது கசிந்தது. செண்பகம் அவளை உலுக்கிய போது தான் சுதாரித்தாள் திவ்யா.

‘என்னடி திவ்யா திவ்யான்னு கூப்பிடுறேன் என்ன யோசனை உனக்கு’ செண்பகம் கேட்க,

‘ஒன்னும் இல்லம்மா’ என்று திவ்யா கூறினாலும் அவள் காலையில் இருந்து அழுது வீங்கியிருந்த முகம் சிறிது மலர்ந்து சிவந்து இருந்தது.

‘ஒரு வேலை ஹரிஷ் நினைப்பா இருக்கும்’ சாந்தி உடனே கிண்டல் செய்தாள்.

‘ச்சி என்ன பேசுற, அவன் என் பையன்’ என்று சொன்னாலும் அது சொல்லும்போது ஒரு புன்முறுவல் வெக்கத்தோடு உதிர்ந்தது.

‘ம்ம்ம் பையன் தான்மா அதனால தான் அவன் சொன்னதும் சேலைய மாத்திருக்கியாக்கும், அவன பத்தி பேசினதும் அந்த நினைப்புலையே முந்தானையை இடுப்புலயும் இடுப்புல கட்டுறத முந்தானை இடத்துலயும் வச்சி கட்டுறியாக்கும்’ சாந்தி மேலும் கிண்டல் செய்ய. அப்போது தான் சேலையை மாத்தி கட்டியிருப்பதை திவ்யா உணர்ந்தாள். சாந்தி கிண்டல் செய்ததற்கு மறுபேச்சி பேசாமல் வெக்கப்பட்டுக்கொண்டே சேலையை மறுபடியும் அவுத்து கட்டினாள் திவ்யா.

‘பாரும்மா பதில் சொல்ல மட்டேன்குறா அப்போ ஹரிஷ் தானா மனசுல’ என்று சாந்தி மீண்டும் கிண்டல் செய்ய, ‘ச்சி ச்சி சும்மா இரேண்டி, அப்படி எல்லாம் ஒன்னும் இல்ல அவன் என் மகன்டி’ பேச்சை முடிக்கும் விதமாக உறுதியாக சொல்வது போல் சொன்னாள்.

என்னதான் ஒன்றுமில்லை என்று வெளிக்காட்டினாலும் அவளால் அதன் பின் ஹரிஷிடம் பழைய படி அம்மாவாக பேச முடியவில்லை. எதோ அவன் தன்னை பார்க்கும்போதெல்லாம் தன் உடலை அங்குலம் அங்குலமாக ரசிப்பதாகவே அவளுக்கு தோன்றியது. அவள் உடல் அடிக்கடி சிலிர்த்தது. முன்பெல்லாம் அவன் பார்வையை கண்டுக்கொல்லாதவள், இப்பொழுதெல்லாம் அவன் பார்க்கும்போது ‘அவன் அதை பார்கிறான் அதை மறை’ என்று பெண்ணுக்கே உரிய நாணம் அவளை மறைக்க துண்டித்து.

அன்று இரவு, செண்பகம், சாந்தி, திவ்யா, காயத்ரி எல்லாரும் ஹாலில் படுத்துக்கொண்டனர். விஷ்வாவும் ஹரிஷும் உள்ரூமில் படுத்துக்கொண்டார்கள். மறுநாள் காலையிலேயே எல்லோருடைய மனதும் சகஜ நிலைக்கு வந்தது. சொந்தக்காரர்கள் அப்போ அப்போ வந்து போனார்கள். வேலையெல்லாம் முடிந்ததும் ஒவ்வொருவராக குளித்து முடித்தனர். திவ்யா குளித்துவிட்டு பாவடையை முலை வரை கட்டிக்கொண்டு வரும்போது விஷ்வா எதிரில் வந்தான். திவ்யாவை பார்த்ததும் ஒரு நிமிடம் சிலை ஆனான். முலையும் குண்டியும் அவள் கர்பமான வயிறும் அந்த பாவாடையில் உப்பலாக தெரிந்தது. பின் சுதாரித்து ‘அம்மா எங்க பெரிம்மா’ என்றான்.

‘குளிச்சிட்டு இருக்காடா என்ன வேணும் உனக்கு, என்கிட்டே கேளு’ என்றாள் திவ்யா.

‘ஒண்ணுமில்ல பெரிம்மா அம்மாவ தான் பாக்கணும்’ என்றான்.

‘நீ சரியான அம்மா புள்ளைடா, அங்க பின்னாடி குளிச்சிட்டு இருக்கா போய் பாரு’ என்று சொல்லிக்கொண்டே துணி மாற்ற சென்றாள் திவ்யா.

எல்லோரும் மதிய உணவு முடிந்து பேசிக்கொண்டிருந்தார்கள். செண்பகம் சுவற்றில் சாய்ந்த படி உக்காந்திருந்தாள். அவள் மடியில் சாந்தி படுத்திருந்தாள். பக்கத்தில் திவ்யா உக்காந்திருந்தாள். அவள் மடியில் காயத்ரி படுத்திருந்தாள். சாந்தி இடது பக்கமாக திரும்பி படுத்திருந்ததால் அவள் முந்தானை விலகி தரையில் விழுந்திருந்தது. அவள் வலது முலை லோ கட் ஜாக்கெட்டை இழுத்துக்கொண்டு கீழே சரிந்து இருந்தது. ஜாக்கெட்டில் மூன்று ஹூக்குகள் தான் இருந்தன. பெரிய முலைகளாக இருந்ததால் பாரம் தாங்காமல் முலை காம்பு வரை வெளியே வந்து இடது முலை மேல் படுத்திருந்தது.

‘என்னடி ஜாக்கெட்டுல மூணு ஹூக்குத்தான் வச்சி தச்சிருக்க’ திவ்யா கேட்டதும், தன் முலைகளை பார்த்தவாறு தன் வலது முலையை கொத்தாக பிடித்து சரிவில் இருந்து தூக்கி தன் ஹூக்குகளை நன்றாக தெரியும்படி காட்டிக்கொண்டு,

‘ஆமாக்கா, எங்க வீட்டு பக்கத்துல புதுசா ஒரு பொண்ணு ஜாக்கெட் எல்லாம் தச்சி குடுக்குறா அவதான் இப்படி வச்சா நல்லா இருக்கும்னு சொல்லி, என் எல்லா ஜாக்கெட்டுக்கும் இப்படி வச்சி தச்சிட்டா. நல்லாத்தான் இருக்குன்னு நானும் அப்படியே விட்டுட்டேன், என் நல்ல இல்லையா என்ன?’ சாந்தி கேட்க,

‘நல்லாத்தாண்டி இருக்கு’ சொல்லிக்கொண்டே சாந்தி ஜச்கேட்டிர்க்குள் மேல் வழியாக அவள் இரண்டு முலைகளுக்கு நடுவில் இருக்கும் பள்ளத்தில் கைவிட்டு ஹூக்குகளை ஆராய்ந்தாள். ‘நல்ல பலமான ஹூக்காதாண்டி போட்டிருக்கா, உன் முலை கனத்த தாங்கனும்னா இவ்ளோ பலமாத்தான் போடணும்’ திவ்யா இடக்கு பேசினாள்.

‘ச்சி போக்கா’ திவ்யாவின் கையை தட்டி விட்டாள், ‘உன்னோடத விட ஒன்னும் என்னோடது பெருசு இல்ல. நீயும் அம்மாவும் வளத்து வச்சிருக்கிறது மாதிரியா நான் வச்சிருக்கேன்’ என்றால் வெக்கம் கலந்த கிண்டலோடு.

‘ஏன்டி உங்க பேச்சுல என்ன இழுக்குறீங்க’, செண்பகம் உடனே கேட்டாள்.

‘பின்ன என்னம்மா நீயும் அக்காவும் பப்பாளி பழம் மாதிரி வளத்து வச்சிருக்கீங்க உங்கள பாத்தா அது தான் முதல்ல கண்ணுக்கு தெரியுது’

‘உன்கிட்ட பேசி ஜெயிக்க முடியாது டி’, திவ்யா சொல்லிவிட்டு காயத்ரி தலையை கோதி விட தொடங்கினாள்.

இவர்கள் பேசியதை கேட்டுக்கொண்டிருந்த காயத்ரி, தன் முலைகளை பார்த்துக்கொண்டே, ‘எனக்கு தான் இருக்குறதுலேயே சின்னதா இருக்கு’ கவலையோடு கூறினாள்.

அதை கேட்டு சிரித்த படி, ‘நீ பெரிய மனுஷி ஆனா உனக்கும் பெருசாகும்டி செல்லம்’ திவ்யா அறுதல் கூறினாள்.

‘அதுக்கு இன்னும் ரொம்ப நாள் இருக்கே உங்க வயசு வரணும்ன ரொம்ப வருஷம் ஆகுமே’, காயத்ரி அங்கலயித்தால்.

‘அது நீ பெரிய பொம்பளை ஆகுறதுக்கு ரொம்ப நாள் ஆகும் ஆனா சீக்கிரமே பெரிய மனுஷி ஆயிடுவடி’ சாந்தி சேர்ந்து கொண்டாள்.

‘பெரிய மனுஷி நான் என்ன அப்போ, நான் எப்போ ஆவேன்’ ஆர்வமாக கேட்டாள் காயத்ரி.

‘என் பொண்ணுக்கு ஆசைய பாரு, சீக்கிரம் ஆயிடுவடி’ சொல்லிக்கொண்டே காயத்ரி கன்னத்தை செல்லமாக கிள்ளினாள் சாந்தி. அப்போ விஷ்வா உள்ளே நுழைந்தான்.

‘அம்மா’ விஷ்வா தான் சாந்தியை கூப்பிட்டான்…

– தொடரும்